Z biegiem lat niesiemy coraz większy bagaż doświadczeń. Nie zawsze dobrych, łatwych, takich, które są naszą siłą, dobrym zapleczem.
Chcemy o nich zapomnieć, uciec od nich, udawać, że nigdy się nie zdarzyły. Czasem udajemy tak dobrze, że zaczynamy w stworzoną przez siebie iluzję wierzyć.
Ale one są, ukryte gdzieś głęboko, niechętnie wspominane… I dają o sobie znać nagle, w ważnych, krytycznych momentach życia – niekoniecznie nawet tych trudnych.
Nie możemy zmienić doświadczenia, ale mamy wpływ na to, jakie znaczenie mu nadamy.
Terapia psychologiczna pozwala zintegrować to, co trudne i znaleźć siłę w przeszłości.
„Prawdziwa podróż odkrywcza
Marcel Proust
nie polega na szukaniu nowych lądów,
lecz na nowym spojrzeniu”
Od początku pracy zawodowej zajmuję się trudnościami sygnalizowanymi przez dzieci i młodzież lub obserwowanymi u nich przez osoby dorosłe – rodziców/opiekunów, nauczycieli.
Objawy, z którymi się zmagają, są zwykle wołaniem o pomoc, zwróceniem na siebie uwagi. Powstają, gdy sytuacje rodzinne, szkolne stają się zagrażające, gdy dzieci nie potrafią sobie z nimi poradzić, a młodzież wchodzi w trudny kryzys dojrzewania.
Od jednej z dziewczynek usłyszałam: „Proszę pani, ja wszystko wiem, tylko nie zawsze wszystko dobrze rozumiem”.
Pracę terapeutyczną poprzedzam konsultacjami, służącymi diagnozie problemu. Zapraszam na nie całe rodziny, gdyż dzieci są częścią systemu rodzinnego.
Zainteresowane osoby zachęcam do lektury moich artykułów o tematyce moczenia nocnego:
Psychologiczne aspekty moczenia nocnego
Psychologiczny portret dziecka moczącego się w nocy (na podstawie prowadzonych przypadków):
Pracuję też indywidualnie z osobami dorosłymi, zmagającymi się z zaburzeniami depresyjnymi, lękowymi lub związanymi z lękiem, zaburzeniami związanymi ze stresem, z niepokojem cielesnym lub doznaniami cielesnymi, z osobami stojącymi w obliczu ważnych, życiowych decyzji, chcącymi polepszyć jakość swojego życia.
Po pomoc zgłaszają się również rodziny przeżywające kryzysy, będące w żałobie, rodziny, których członkowie bezpośrednio doświadczają lub są świadkami zdarzeń traumatycznych, rodzice w separacji lub po rozwodach, chcący na równi uczestniczyć w wychowaniu dzieci.